OlAmAmAk.

hep biri olamamak hali var üzerimde aslen nereli olamamadım. Biz göçmen bir aileyiz yani büyük büyük büyük  dedem Konya'dan Bulgaristan 'a giden ailelerder benim başlama öyküm ise hiç oralardan değil. Bursa'nın en küçük ilçesi Yenişehir'den hatta onundan köyünden. Anneme göre allah'ın unutuğu bir köy. Bana göre dünyanın en güzel yeri.

Hazin bir kış günü '' Ambarda un bitti''  sözü uğruna babamın kolunun altına beni alıp annemi önüne katıp kaçırdığı ağlayarak terk ettiğim yer. Ama  hep gözümde yaşla ayrıldım ben bu köyden 30 senenin 30'dada.
26 yıllık İStanbul ,İzmit maceramdan sonra öndüm ben Yenişehir'e artık çok sevidğim köyüme 20 km uzaklıktayım.Herşey aşkın acısından kaçtıktan sonra başladı artık oraları sevmiyorum buralar benim diye geldim.yine ne oralı nede buralı oldum.Okul hayatımda macır (öçmen) ailelrin ortamına girdim farklıydım zaten onlarda siz eskisiniz dedi.İş hayatında Gebze'liler aaa siz Bursa'lısınız hala kültürünü taşıyorsunuz dedi.Köye düğüne cenazeye geldik hep içeri giremiyenlerden olduk öylece sırıttık,  onlar vay mari derken biz aaa diye şalırdık aslında basit bir olaya. Yine buralı olamadık.

Hep hoşgeldin denilen olduk hep biryerlere hoşgeldin usulca misafir durumuna düştük. Peki nereliydik biz .Benim doyduğum yermiydi vatanım doğduğum yermi?Aslında mutlu olduğum yer olmalı benim mutlu olduğum yer. Peki ben nerede mutluyum.Nerde güvendeyim.Neresi beim istediğim hayat.

Hayatımın en güzrl hediyesini ben burada aldım aslında kızımı Bursa Yenişehir'de aldım kucağıma.Ozaman BEN ve KIZIM Buralı